Rasy (opis)

Wilkołaki

to humanoidalne stworzenia, które potrafią zmienić swoją postać w wilczą lub wilczo-podobną.

Podczas pełni księżyca, niezależnie od woli, zamieniają się w formę pośrednia między człowiekiem a zwierzęciem (pospolicie wilkiem lub kotem, zdarzają się tez lisy). Przemiana ta jednak nie ma wpływ na psychikę likantropa, a mit o ‘szale’ wywodzi się jedynie stąd, że niektóre z nich przemianę znoszą wyjątkowo źle (nie radzą sobie z natłokiem bodźców).
Na co dzień likantrop może zmieniać się w ‘czysta’ formę swojego zwierzęcia. W takim stanie nie może mówić, jednak swobodnie może się odmienić.

Ale i tutaj może spotkać cię niespodzianka. Wilkołak nawet po przemianie potrafi myśleć tak jak człowiek. Oczywiście musi poświęcić na to długie lata praktyki, musi być zdyscyplinowany i pewny swych umiejętności, by przeciwstawić się swoimi instynktom i w ciele wilka dalej normalnie funkcjonować z honorem, a nie jak wynaturzony, dziki zwierz.

Wilkołaki, o ile można to tak określić raczej nie skupiają się wokół jednego kultu boga. Każdy z nich obiera sobie własne bóstwo, choć są tacy, którzy żyjąc w większych grupach wyznają jednego boga, a druga grupa kolejnego. Samotnicy nie mają tego nakazu, wierzą w tego, który im najbardziej odpowiada, a najczęściej w tego, który dał im życie, czyli Gorthaura. Jest to ich wspólny bóg z Drowami, co często sprawia, że między tymi dwoma gatunkami nie ma zbyt wielu waśni.

nie wyróżniają się sylwetką swojego ciała pośród zwykłych elfów. Są szczupłe, niższe od ludzi (mają ok. 1,60 m wzrostu są trochę niżsi od elfów naziemnych, a kobiety Drowów są wyższe od mężczyzn) mają najczęściej regularne, szlachetne rysy twarzy. Nie występuje u nich owłosienie w miejscach innych niż głowa. Przeważnie są bardzo dobrze rozwinięte i odznaczają się dużą zręcznością, szybkością i wytrzymałością fizyczną. Drowy nie znają litości, są dumne, a zarazem oddane własnym Domom. Czyni je to doskonałymi skrytobójcami.

I tutaj miła niespodzianka. Drowy są kuzynami Elfów, jeśli mielibyśmy to bardzo ładnie określić, wręcz bliskimi kuzynami, ponieważ cechy fizyczne są u nich dośc zbliżone, może jedynie z tym wyjątkiem, że Drowy mają troche więcej centymetrów wzdłuż i wszerz (oczywiście, chodzi nam tu o mięśnie).

Mroczne Elfy są dobrymi warlockami czy magami. Wręcz uwielbiają pławić się w Magii Otchłani. Prędzej więc spotkasz Drowa Warlocka/Maga niż Drowa Wojownika, choć oczywiście jak w każdej rasie, nie są to wyjątki, a jedynie nieco mniejsze ilościowo grupy osobników. Drowy również zwracają bardzo dużą uwagę na swoją religię, szczególną sympatią darząc kult Gorthaura, Skemy i Loitumy.

Krótka charakterystyka
drowy górskie
Charakterystyczne dla nich jest to, że mają długie nogi, wąskie biodra i szeroką pierś. Drowy górskie wyznają kult wojny. Są dumne ze swojej historii i umiejętności. Są to plemiona agresywne, buntownicze, nie pozwalające narzucić sobie zdania innych. Po Wielkiej Wojnie u końca Ery Ciemności, oskarżyły swoich braci o zdradę uważając, że przelewając krew pobratymców stali się ludzmi i elfami, ale już nie drowami.
Prędzej spotkach górskiego drowa nagiego niż w zwiewnych elfickich ubraniach.

Bliższymi kuzynami drowów górskich są ich kuzyni zamieszkujący podziemia Asgorath. Często myleni są z ghulami, ponieważ jak ci pierwsi parają się wydobywaniem cennych kruszców. Różnica między nimi polega na tym, że drowy kopalniane nigdy nie wychodzą na powierzchnie. Ich skóra zczerniała od sadzy kopalnianych ognisk, a oczy wyblakły z braku światła. Są bardzo starymi mieszkańcami korzeni gór, o których mało kto już pamięta.

drowy leśne
Drowy leśne więcej wspólnego mają jednak z drowami pustynnymi niż górskimi. Są smuklejsze, zwinniejsze i szybsze niż górskie, które preferują rozwiązania siłowe i na bliższe dystanse nie przekraczające kilku metrów. Leśne drowy, podobnie jak kopalniane, mylone są z Elfami. Cechą odróżniającą ją od nich są wyżej wymienione różnice w posturze. Mają bardziej spłaszczone nosy i wydatniejsze usta. Drowy leśne, jako te najbardziej "ucywilizowane" pomijają fakt, że przynależą do rodziny drowskiej, walczą o to, by zaprzestano je nazywać Drowami. Uznają się za lepszych od innych, bardziej wykształconych i zdolnych. Ich skóra jest koloru zbliżonego do kory drzew, w odcieniach od ciemnego brązu aż po jasną zieleń i beż.


Bardzo podobne do drowów leśnych są drowy morskie, które w podobnym stopniu jak drowy kopalniane, są bardzo bliskimi kuzynami wyżej wymienionych.

drowy pustynne
Najbardziej zrównoważone pośród wszystkich trzech. Drowy pustynne są spokojne i ciche. Prowadzą koczowniczy tryb życia w przeciwieństwie do drowów górskich czy leśnych. Skupiają się w klanach, a nad każdym poszczególnym klanem sprawuje władzę Wódz wodzów. Najmniej wiadomo o tych drowach.


Ciekawostka:
Kobiety wśród Drowów nie różnią się zbytnio od swych partnerów. Są jedynie nieco mniejsze i drobniejsze. Zdarza się, że przewyższają mężczyzn zwinnością.

są ludzkiego wzrostu, choć bardziej smukłe od ludzi. Wierzono, że są długowieczne, jeśli nie nieśmiertelne i posiadają różnorakie magiczne moce. Mimo wielu opisów elfów, wspólne pozostają jednak przeważnie pewne elementy natury oraz wyglądu elfów takie jak: związki z naturą i lasem, a zazwyczaj także morzem, piękny wygląd, uzdolnienia magiczne, piękny i melodyjny głos, wyróżniają się szczególnie wysokim lub niskim wzrostem.

Tak, nie ma co ukrywać, że Elfy sławią się wysokim progiem inteligencji i słuchu muzycznego, co jednak nie zawsze jest wygodne w życiu. Wiadomo, życia są różne, sytuację też, a co tu mówić o innych stworzeniach, z którymi musimy żyć?

Elfy są dobrymi wojownikami, artystami i kapłanami bóstw. Są bardzo religijne, właściwie, gdyby mogły naśladowałyby ścieżki bogów aż do przesady. Radzą się ich w każdej kwestii i starają żyć tak jak Ojcowie przykazali. Preferują życie pod gołym niebem, dlatego w miastach nie zawsze spotkasz elfa, wolą rozbić obóz gdzieś poza nim. Najlepszym dla nich rozwiązaniem są domostwa na drzewach, a choć Wielkie Miasto Miamar okolone jest murami, we wnętrzu wygląda jak eteryczna alkowa, usłana różami, liliami, z wieloma źródłami i całkowicie pozbawionymi ścian pomieszczeniami.

słowo z łaciny oznaczające demona lub istotę ze świata podziemnego. Orkowie to jedna z ras, wywodząca się z elfów schwytanych przez Morgotha i wyhodowana za pomocą powolnych tortur. Orkowie przedstawieni są jako stworzenia, które stworzyły kulturę dorównującą ludzkiej, budują miasta oraz świątynie. Są opisywane jako dwumetrowe olbrzymy.

Ale nasi orkowie wcale nie wzięli się od Elfów, nie byli schwytani przez Morgotha, nie wybudowali świątyń, choć stworzyli własną kulturę i mają własnych bogów.
Ich Bogiem jest Morze czyli Malejos. Uważają się za jego dzieci, żyją wśród fal, na statkach i rzadko kiedy zapuszczają się na ląd, a jeśli już to tam, gdzie widac wodę. Rzekę, jezioro, czy otwarte przestrzenie. Nie lubią zamieszkiwać wśród wielkich domów, wąskich ulic, wolą życie pośród natury, jak wspominaliśmy, najlepiej wśród wodnych lewiatanów.

To, że wolą życie wśród natury nie oznacza, że są łagodni i pokojowo nastawieni do życia. Orkowie są strasznie przesądni. Jeśli o wschodzie słońca wody jeziora zabarwią się w kolorze soczystej czerwieni, nikt nie wypłynie na połów, a ryby złowione zostaną wyrzucone powrotem do jeziora - jest do dla nich bardzo zły znak.
Są również dobrymi wojownikami, walczą do ostatka, nie mogąc opanować żądzy krwi i zemsty. Nie są dobrze wychowani, nie powiedzą ci "dziękuję" lub "przepraszam", a jednak na swój własny sposób zrobią to, mocnym strzałem w plecy, który zmiażdży ci łopatki, lub zmiażdżą dłoń w uścisku symbolizującym podziękowanie.

Krasnoludy

są rasą bardzo tajemniczą. Bronią swoich sekretów, czasem utajniając nawet swoją mowę tak, by była niezrozumiała dla innych. Są też bardzo honorowe. Są zazwyczaj przedstawiani jako niższe od człowieka, silne, krępe i dobrze umięśnione humanoidy, pierwotnie żyjące w kopalniach (zazwyczaj złota). W boju najchętniej używają toporów lub młotów i zawsze noszą długie brody, najczęściej splecione w fantazyjne warkocze. Równie często kojarzone są jednak ze stereotypem barbarzyńskiego wojownika, który nie stroni od alkoholu i innych używek. Są również wspaniałymi kowalami i rzemieślnikami.

W tym świecie Krasnoludy jednak nie żyją w kopalniach i nie parają się rzemiosłem, które mogłoby się szczycić mianem najmisterniejszego w całym Asgorath. Oczywiście mistrzowsko wykonują broń, na równi z Drowami czy Elfami, choć każdy z tych szczepów tworzy swoją włąsną, dopasowaną jedynie dla swej rasy.

Krasnoludy żyją na stepach, ujeżdżając i panując na nich na swych kudłatych kucykach, które chociaż wolniejsze sa znacznie bardziej wytrzymałe od zwykłych wierzchowców. Kalekie krasnoludy nie mają prawa bytu w klanie. Są zsyłane do ludzkich miast, gdzie pracują jako skrybowie, piekarze, a czasem nawet w kopalniach jeśli zdrowie im na to pozwala.

Krasnolud bez Klanu, Krasnolud bez swego wierzchowca to Krasnolud bez honoru.