Kuźnia i sklep

Azga była na obchód różnych sklepów w mieście w celu rozeznania się z cenami i ewentualnego upatrzenia parterów biznesowych. W ten też sposób trafiła właśnie tutaj. Weszła dziarsko do środka i rozejrzała wdychając zapach ognia, metalu i potu. Mhm. Iście męski i wojowniczy odorek! Tacie by się spodobał... Ona jednak wolała zapach lasu niż tego, co często przyczyniało się do jego wyniszczenia.
- Dobry - powiedziała wesoło mimo wszystko i oparłszy ręce na biodrach stanęła na środku.
- Czy z właścicielem można?

Po chwili zza rogu wychyliła się.. głowa. No, nie do końca taka sama głowa, bo i szyję miała i resztę ciała, kończąc na nogach, choć skryte były za rozwieszoną skóra dzieląca pomieszczenie na dwa mniejsze.
-Jestem! - zakrzyknął bardzo zadowolony z siebie właściciel sklepu. - Eire Nightclaw, czym mogę panience służyć? - zapytał odrzucając na stosik nieukończonych mieczy najnowszy sztylecik. Wycierając ręce w fartuch kowalski podszedł do zacnej pani i skinął głową.

Jej oczom ukazał się.. przystojny mężczyzna. Znakomicie. Kłody pod nogi rzucajcie by jeszcze ciężej jej się pracowało.. Nerwowym ruchem dłoni przeczesała kosmyk włosów zaczesując go za ucho i odchrząknęła by zdobyć nieco powagi i pewności w swym głosie.
- Jestem Azga the Black ze Stowarzyszenia Plugawych Monet - głos jej się lekko załamał przy nazwie stowarzyszenia.
No bo czy ojciec i matka nie mieli rozumu?! Jak to brzmi?! Westchnęła.
- Szukamy partnerów do interesów i stowarzyszenia wśród różnych kupców, sprzedawców, ale też wytwórców między innymi broni i zbroi, która ostatnio stoi dość wysoko cenowo. Zajmujemy się zarówno samym handlem, jak i najemnictwem, wyrobem, transportem i obstawą - wyliczyła wszystkie główne źródła dochodu stowarzyszenia.
To był tekst "wyuczony na pamięć". Wyraźnie wolałaby opowiadać, jakie lubi rośliny, albo, że ów mężczyzna ma bardzo przystojne rysy przy kuflu czegoś dobrego niż stać i odwalać gadkę służbową. Jak ona musi brzmieć.. I znów nici z czegokolwiek bo kto chciałby się dalej zadawać z kimś takim? No i przydomek Black i Pale raczej ściśle wiążą się z jej może i wśród kupców dobrej sławy ojcem, ale wśród żyjących, co cenią życie.. niezbyt..

Wysłuchał uważnie co kobieta miała do powiedzenia. W trakcie jej monologu kiwał głową ze zrozumieniem i starał się dojrzeć, w wypolerowanej tarczy za nią, czy smar i sadza pokrywa całą jego twarz. Dyskrecje zaczął więc ścierać ją brudnymi dłońmi przypadkiem rozmsamoruwjąc po całej facjacie.
- Jak wyglądałoby to wasze partnerstwo? Słyszałem o was już troszkę, ale cóż.. Mój zakład zajmuje się produktami detalicznymi. W zasadzie nie tworze masowo broni, a jedynie na zamówienie klienta. To dość złożony proces uwzględniający współprace z klientem, jeśli chcesz, by broń była dopasowana do twojej sylwetki i kształtu dłoni. - powiedział dając za wygraną z czyszczeniem twarzy i jedynie schował brudne ręce za siebie.
-Jesteście handlarzami i zajmujecie się transportem, nie wiem, czy jest jakakolwiek możliwość, bym nawiązał z wami partnerstwo, jak już mówiłem, potrzebuję bezpośredniego kontaktu z klientem, a przynajmniej dość dobrego kontaktu z nim.

Poczynania mężczyzny uznała za dość zabawne lekko parsknęła śmiechem, ale szybko zakryła twarz dłonią i udała, że kaszle patrząc gdzieś w bok. Potem znów siliła się na powagę.
- Wyroby detaliczne są warte więcej niż masowe. Mamy do czynienia z różnymi ludźmi. Oferujemy dostawę klienta pod twe drzwi lub na odwrót, różnie to bywa z upodobaniami i potem bezpieczne odstawienie towar...znaczy klienta w jednym kawałku, a po ukończeniu pracy dostarczamy też zamówienie. Dzięki temu po za tym miałbyś..e miałby pan klientów z różnych części krainy, którzy płaciliby coraz to więcej byle by się upewnić, że przyjmiesz ich zamówienia. Rozrastający się interes i rozgłos dla nas.. - znów niczym wykutą formułkę objaśniła sprawę.
Skoro o nich słyszał to pewnie wiedział, że nie są "zwyczajni".. no i co się dziwić.. Azog był nieco.. dziwny.. i chyba nie do końca rozumiał na czym polega prawdziwy handel. Ale Azga była tu po to by starać się to jakoś rozjaśnić.
Zapewne nie kłopotałaby się rozmową dalszą, bo z osobami zajmującymi się wyrobem detalicznym układają się rzadko niezwykle, jednak cóż.. chciała po prostu rozmawiać dalej z tym mężczyzną, bo wydawał się ciekawym człowiekiem. No i jego dzieła wydawały się doprawdy praktyczne i piękne.

-Narzędzia potrzebne do wyrobu broni jestem w stanie zabierać ze sobą, więc jeśli nie jest to dla was problem, a możecie mi coś takiego zapewnić, to jestem skłonny nawet dojeżdżać do klientów.
A co mu tam. Nie chciał się przyznać, ale nigdy nie wyjeżdżał poza tereny należące do miasta, a bardzo, naprawdę bardzo mocno chciał poznać świat.
Podrapał się po głowie brudną ręką i zamyślił na moment.
-W każdym razie, jeśli ja się zgadzam i wy jesteście piękn.. tfu! Chętni to może.. Macie umowy, prawda? Jakieś umowy, albo cokolwiek zaświadczającego, ze nie odetniecie mi głowy, jeśli miecz nie spodoba się klientowi? - zapytał mrużąc oczy i uśmiechając się jak łobuz.
Jak tu zatrzymać te przepiękną.. orczycę?

Skinęła z zadowoleniem głową na słowa mężczyzny, a jej uszy jakby z lekka drgnęły, gdy się przejęzyczył. Co on takiego prawie powiedział..? No nic.. Skupić się na sprawie...
Zdjęła z ramienia torbę podróżną, po czym spojrzała na Eire pytającym wzrokiem.
- Możemy w takim razie gdzieś usiąść i spokojnie przeanalizować wspólnie umowę? - zapytała niewinnym głosem, chociaż kącik jej ust lekko drgnął w uśmiechu.. jakby prowokacyjnie.
Nie Azga opanuj się.. Może i jesteś młodą, samotną dziewczyną, ale żeby aż tak szaleć na widok przystojnego człowieka..?!

O mój boże, pomyślał Eire ze zgrozą. Tak się pomylić, tożto wstyd najwyższej wagi. Jeszcze kobieta pomyśli, że Eire wcale nie jest odpowiedzialny i ze współpracy będzie nici.
-Zapraszam. - bąknął i ruszył na trzęsących się nogach w głąb pomieszczenia.
Wprowadził piękną orczycę za płąchtę ze skóry, gdzie wczesniej się chował i przerzucając napoczęte miecze na jeszcze kolejny stosik oczyścił krzesło i zaproponował je kobiecie. Po chwili jednak wstrzymał ją gestem dłoni, by rękawem koszuli zetrzeć z mebla bród. Z konsternacją zbadał siedzisko. Tak, teraz było czyste.
-Proszę, usiądź. - powiedział wybierając taborecik po drugiej stronie i przysuwając do nich małą zagraconą ławę, z której również zepchnął częsci od rapierów. Jeden z koszy z brzekiem potoczył się aż pod duży, rozgrzany piec.
-Jeśli mamy ze sobą wspópracować, powinniśmy chyba przejść na ty, prawda? - zapytał nagle świadamiając sobie, ze w zasadzie i tak już byli na ty. Bezosobowo, ale byli. Co za wtopa, Eire, ty durniu.

Uśmiech Azgi znów stał się widoczny i leciutko się powiększał z każdym słowem lub czynem mężczyzny. Może i była po części orkiem, ale nie była tak tępa i ślepa jak.. no np. jej kochany tatulek. Uniosła lekko brew. Miło jej było, że tak się plątał i starał.. pochlebiało jej to, gdyż miała wrażenie, że to nie tylko z powodu umowy. Nikt też nigdy nie czyścił jej krzesła.. zawsze uważano, że skoro ma w sobie orka to jest brudasem jak one. O nie. Może i nie przeszkadzał jej bród i smród ojca i innych orków.. Ale sama się kąpała, używała pachnideł, które wytwarzała z roślin lub kupowała i wolała chodzić w czystym, pranym odzieniu...
Usiadła na krześle wcześniej zdejmując płaszcz i torbę. Pakunek walnęła na podłogę, a płaszcza przewiesiła przez oparcie krzesła ukazując tym samym dość skromne odzienie gdyż całe ręce, większość brzucha i pleców oraz jedynie kościaną zbrojo-bluzkę. No cóż.
- No tak.. Racja.. W takim razie Eire.. - położyła dziwny akcent na imię mężczyzny jakby ciekawa czy ma rację.. jeśli rzeczywiście interesuje go nie tylko umowa, a może po trochu ona to powinno to wywołać jakąś ciekawą reakcję.
Rozparła się wygodniej na krześle w dość luźnej pozie i przechylając lekko głowę, gdy patrzyła na papiery wyjęte z torby.
- Proszę.. tutaj są wszystkie informacje, zapewnienia oraz jako bonus usługi sprzątające, które oferujemy, gdyby jakiś klient wycofał się z umowy lub nie płacił - przy ostatnim uśmiechnęła się niewinnie i słodko.
Taaa... to był pomysł tatuśka...
Pochyliła się nad stołem nie spuszczając wzroku z oczy Eire i podała mu papiery trzymając je całą dłonią by ciężej mu było je odebrać bez chociażby muśnięcia jej długich, smukłych palców.

Eire poczerwoeniał na twarzy tak mocno, że niemalże dorównywał kolorem ostrzu rozgrzanego do czerwoności miecza. Odchrząkną raz, potem drugi, trzeci aż zakasłał nieznośnie, byle tylko pozbyć się miłęgo uczucia, któe kazało robić mu z siebie głupka.
-Wina! Tak, wina. Winka się napijesz? - zapytał nawet nie zastanawiając się skoro zna jego imie, a on.. No cóż, jej imienia nie znał. - Tak, Eire. - powtórzył po niej jak głupi gołąb. - Jestem Eire.. Po tatusiu. - O mój boże, człowieku, zamknij się! - A śliczna pani? - zapytał odzyskując powoli rezon, gdy wyciągał spękany dzbanek z winkiem owocowym i stawiał go na stół. Sam nie pijał w pracy, ale coś takiego na przepłukanie gardziołka zawsze dobrze było mieć. I lepsze niż jakiś sikacz, co by nam piękna kobieta nie zachłysnęła się jak ością w gardle.

Ukazała białe kiełki w szerokim, uroczym uśmiechu. Czyli miała rację! To chyba pierwszy raz w życiu, gdy ktoś kto jej się spodobał również zauważył ją jako kogoś więcej niż "coś związanego z orkiem"... Patrzyła jak idzie po dzban z winem. Faktem jest, że nie ważne czy dla Eire nie był to sikacz.. Dla niej tylko orcze i krasnoludzkie trunki były dość mocne, ale pominęła ten fakt, bo robiła to tylko po to by jeszcze trochę poznęcać się nad człowiekiem.
W momencie, gdy postawił dzban na stole i zabierał rękę, ona się poderwała lekko i chwyciła swą dłonią jego, jakby w uścisku na powitanie. Oj oj panie Eire.. przedstawiałam się panu, pomyślała z lekkim uśmieszkiem na ustach mrużąc oczy.
- Azga the Black - powiedziała cichym głosem i nie puszczała dłoni mężczyzny z niewinnym uśmiechem.

Eire pisnął, gdy orczyca dotknęłą jego dłoni. Pisnął z klasą, jak kobieta, ale cichutko i pod noskiem.
-Azga.. Azga! Tak, Azga! Przepiękne imie. - oznajmił ścierając rumieniec z policzków i potrząsając delikatnie jej dłonią. - Takie.. Wdzięczne imie. Również po tatusiu, co? Ah ci rodzice.. - zaśmiał się jakby ktoś nałożył mu metalową obręcz na szyję.
Boże, Eire, ty durniu. Chyba gorący żar z paleniska wytopił resztę godności z twojego łba.
Sięgnął po dwa kubki i czyszcząc je fartuchem podał jeden kobiecie, po czym rozlał wino do naczyń i uśmeichnął się w kierunku kobiety.
Było coraz gorzej. Chciał być miłym dżentelmenem, który olśniewa nienagannym wychowaniem i manierami, tak jak go ucyzli w technikum dla palladynów, ale jak widać nic nie wyniósł z lekcji. Brakuje ejszcze tego, by potknął się o coś i upadł na nią lub zrzucił jej miech kowalski na stope. Jeden cios z jej pięsci i nie byłoby co zbierac po Eire.
-Wieć jak? Jedziemy z tym koksem? To znaczy umową. - sięgnął po papierki i zaczytał się w nich. - Ekipa sprzątająca.. Sprzata mnie, czy klientów?

Kufel wina miała na kilka głębszych łyków bez chociażby drgnięcia brwi. Odstawiła naczynie cicho na stół obserwując uważnie Eire. Oj zdecydowanie nie zamierzała tego tak zostawić.
Przygryzła lekko dolną wargę w drapieżnym uśmiechu, gdy mężczyzna wpatrywał się w papiery. Tak cicho, jak tylko umiała podniosła się i szybko znalazła za nim.
Nachyliła się tuż obok niego oferując różne widoczki, a sama spoglądała na papier.
- Naturalnie, że klientów nie ciebie. "Swoich" nie ruszamy, chyba, że byś zaczął zwiewać z zamówieniem... O tutaj trzeba podpisać i tutaj - mówiła cichym głosem uśmiechając się niewinnie i skupiając wzrok na papierze, chociaż kątem oka sprawdzała, gdzie jest skupiony wzrok Eire i co takiego on robi.

Eire starał się skupić całkowicie nad papierami, gdy nagle poczuł obecnośc za swoimi plecami. Powstrzymując się od piśnięcia odwróćił głowę tylko po to, by dotknąć koniuszkiem nosa policzka kobiety.
-Jestem rad, w takim razie, że nie sprzątniecie mnie. Wolnbo biegam, nie zdązyłbym zniknąć z towarem. - wybełkotał zniżając wzrok i spoglądają prostwo.. w dwa piękne.. pagórki na piersi kobiety.
-Tak, tak.. - mamrotał nawet nie patrząc, gdzie sięga piórem i co podpisuje. Równie dobrze, mógł to być wyrok na jego osobę, ale za takie.. widoki było warto.
-Czy podpisanie umowy wymaga ode mnie.. nawiązania pełnego kontaktu z waszym stowarzyszeniem cechowym? Mam do was.. dołączyć, albo coś?

Kątem oka obserwowała reakcje Eire niezwykle rozbawiona i zadowolona w sumie. Może była młoda, ale wiedziała dobrze, jak korzystać z ciała, jeśli ktoś się nim zainteresował. Zapewne gdyby była człowiekiem to wyrywałaby tłumy - jest niezwykle skromna po mamie - ale że jest pół orkiem to na szczęście łatwiej jej zauważyć kiedy ktoś się nią konkretniej zainteresuje.
- Tak. Stajesz się częścią Stowarzyszenia i jesteś jednym z nas - powiedziała, a jej głos był coraz cichszy i cichszy.
W końcu zamilkła i nagle odwróciła się frontem do twarzy Eire, oparła lewą dłoń na oparciu jego krzesła i prawą na blacie stołu. Zniżyła nieco głowę by zrównać ją z mężczyzną i uniosła lekko brew z niewinnym uśmiechem.
- Czy coś się stało? Pobrudziłam się gdzieś? Czy może chciałeś mi wykuć zbroję i potrzebujesz moich dokładnych wymiarów - mówiła nadal niewinnym i uroczym głosem w ten sam sposób się uśmiechając, chociaż jej oczy miały prowokacyjne iskry.

Nagle zrozumiał, ze czuje się bardzo nie wygodnie. Nie dlatego, ze obecność kobiety by mu przeszkadzała, ale z powodu swojej wstydliwości, której nieopisane pokłady odkrył własnie teraz. Pięknie, tego mu w zasadzie brakowało. Nigdy nie sądził, ze należy do tych wstydliwych, a tutaj proszę. Taka niespodzianka.
- Z kim więc można porozmawiać o dokończeniu całej tej papierowej roboty? Twój ojciec jest przewodniczacym stowarzyszenia.. Prawda? - zapytał przełykając ślinę z niepokojem. Słyszał o nim i cóż.. Jeśli plotki były prawdziwe.. Chociaż o Azdze też sporo się mówiło, a jest zupełnie inna. Oby nie udawała, bo się biedny Eire zeszcza w portki ze strachu.
-Nie, nie nie. Jesteś bardzo czysta. W zasadzie również ładnie pachniesz. Ładne perfumy, pasują do ciebie. Takie dośc.. delikatne, choć coś kłuje w nos. - dodał po chwili wahania.

Używała perfum prosto z kwiatów i innych roślin. Jak niektórzy ludzie czy elfy. Była z nich dumna i w sumie rozbawiły ją próby prawienia komplementu przez Eire. Uznała, że rzuci prawie wszystko na stół, co jest przenośnią oczywiście..
- Będzie trzeba odwiedzić siedzibę stowarzyszenia.. - odpowiedziała na pytanie cicho.
Nachyliła się jeszcze bardziej i bliżej Eire tak, że prawie stykali się nosami. Niewinny uśmiech już zniknął i teraz uśmiechała się już jedynie prowokacyjnie.
- Ach kłuje tak? Wybacz... Czy powinnam w takim razie się oddalić albo już sobie iść? - spytała z lekko rozbawionym i prowokującym wzrokiem, gdy zadała mu pytanie w kokieteryjny sposób przechylając lekko główkę, mrużąc oczy i uśmiechając się delikatnie.

-Nie, nie.. Absolutnie nie musisz, to znaczy nie ma potrzeby się ods.. - zamilkł słysząc co wygaduje. Bezczelny zboczeńcu. Jeszcze ją obrazisz albo co.
Eire uśmiechnął się blado i spojrzał orczycy w oczy. Musiał przyznać, że były ładnego koloru. Potrząsnął energicznie głową i odsunął się od kobiety wstając powoli i zbierając papiery. Podał plik kobiecie z nieco bardziej rozluźnionym uśmiechem.
-Proszę. Więc może zamknę sklep i przejdziemy się do Stowarzyszenia? Gdzie ono jest? W tym mieście? - zapytał mając cichą nadzieję, że okaże się to prawdą. Jeszcze nigdy nie podróżował dalej niż za granice miasta. Serio, serio.

Eire mógł wyraźnie zauważyć jej zawiedzioną z lekka minę, ale po chwili zastąpił ją wesoły uśmiech z błyskiem złośliwości w oczętach.
- Ależ oczywiście... W Rybackiej Wiosce na Ynys Wydryn - powiedziała tak słodko i miło, że aż czuć było, że cieszy i bawi ją fakt, że będzie mogła znęcać się nad mężczyzną tak długą drogę.
Odebrała papiery i schowała do torby.

Mężczyźnie mina zrzedłą, ale nic nie powiedział, a jedynie starał się szerzej uśmiechnąć.
No, to było całkiem.. cholernie daleko, jakby nie patrzeć.
-Więc chyba nie ma na co czekać, hm? - zapytał sięgając po swoją podróżną torbę i wrzucając do środka kilka gratów. - Prowadź więc, moja piękna. - dodał czując, ze od ostatniego słowa dostał wściekłych rumieńców.
Wyskoczył szybko przed sklep pozaganiać barłóg do środka i wsunąc potęzne kowadło, które stoi tu "na pokaz". Po tym, zwarty i gotowy grzecznie zaczekał, aż dama opuści jego sklep, by mógł zamknąć kuźnię.

Uśmiechnęła się pod nosem rozbawiona. Założyła płaszcz i wzięła swój tobołek z podłogi. Ruszyła za mężczyzną i po chwili stała już przed jego przybytkiem spoglądając z nieskrywanym rozbawieniem jak mocuje się z kowadłem i wszystko zamyka.
- Proponuję złapać jakiś statek - powiedziała po chwili, gdy Eire zamykał drzwi.
Wskazała dłonią port i czekała, aż ruszy.

(Wyjdź naszą dwójkę :3)

Eire dotaszczył do końca cały dobytek i upchnął go w sklepie bezpiecznie zamykając na cztery spusty. W całym tym roztargnieniu zapomniał, ze torbę również zamknął w sklepie. Musiał dostać się tak od nowa i wyciągnąć wszystko. W każdym razie po kolejnych pięciu minutach ponownie zamykał sklep i tym razem, upewniając się, że wszystko ma ze sobą i gotowe, skinął jej głową oferując swoje ramie i uśmiechając się już neico pewniej.
Koniec z tą wstydliwością. Czas było docenić piękną damę.
-W takim razie, pozwól, że posłużę swym ramieniem, pani. - mruknął.

zt oboje